Mąż zdradzony czyli Amfitrion

W Amfitrionie wiele scen jest wybitnie farsowych. Poszczególne skrzą się dowcipem a reżyser i aktorzy swoją grą podkreślają humor sytuacyjny, świetnie wybrzmiewają zabawne kalambury. Nieporozumienie goni nieporozumienie a widownia reaguje żywiołowo. Już pierwsza scena, gdy Merkury objawiwszy się na balkonie wprowadza widzów w sytuację witana jest śmiechem. I tak jest do końca. Świetny, współczesny przekład, gra okraszana  dwuznacznymi ruchami zestawiona z kostiumami tyleż zabawnymi co majestatycznymi daje doskonały efekt.

Dawid Żłobiński z gibkością małpy a może boga - Merkurego skacze z balkonu, chodzi po oparciach foteli, rzuca ogryzkami i wygłasza tyrady. Sekunduje mu jego pierwowzór Mirosław Bieliński koncertowo opisujący bitwę, spotkanie z samym sobą przy tym wykonujący nie mniej widowiskowe ćwiczenia typu powstań, padnij.

Marzena Ciuła  świetnie pastiszująca wierną Alkmenę, pokazuje dwa oblicza: słodkiej, czułej, wiernej i hetery w sekundę zmieniającej ton głosu i zachowanie by w kolejnej chwili powrócić do tamtej słodyczy.

Rola Joanny Kasperek grającej służąca Bromię to popis umiejętności aktorskich najwyższego lotu, słusznie nagradzana brawami. Aktora dała swej bohaterce wszystko: od gamoniowatości po cwaniactwo a jej opowieść o porodzie relacjonowana jak sprawozdanie z pola bitwy to przykuwający uwagę majstersztyk.

Paweł Sanakiewicz w roli Jowisza wygrywa wszystko, nie tylko Alkmenę  ale i publiczność zdołał podporządkować sobie a kiedy w ostatniej scenie pojawia się na  boskim wozie wita go owacja. Na jego tle blado wypada tytułowy mąż zdradzony - Hubert Bronicki, w starciu z Jowiszem nie miał szans, chociaż starał się i to bardzo. Pozostało mu przyjąć i pogodzić się z faktem, że żona została pożyczona.

Miejsce: Teatr im. S. Żeromskiego, ul. Sienkiewicza 23

Start: 11 kwietnia, godz. 19.00