Kielecki pisarz nagrodzony
W wypełnionej do ostatniego miejsca auli Domu Literatury w Warszawie 1 grudnia br. wręczono uroczyście tegoroczne nagrody im. Witolda Hulewicza w XV jubileuszowej edycji. W tym roku kapituła miała do rozpatrzenia wyjątkowo wielu, bo aż stu pretendentów. Z satysfakcją informujemy, iż wśród kilku nagrodzonych znalazł się poeta, eseista, prezes Kieleckiego Oddziału ZLP Stanisław Nyczaj.
Kielecki pisarz znalazł się w gronie obok, m.in.: Andrzeja Mularczyka,
Bogdana Chorążuka, Andrzeja Poczobuta i laureatów nagród honorowych
przyznanych pośmiertnie Wojciechowi Siemionowi, Stanisławowi Kukuryce,
Marianowi Grześczakowi.
Stanisław Nyczaj otrzymał nagrodę, jak orzeczono: „za twórczość poetycką
i działalność społeczną na Ziemi Stefana Żeromskiego”. W laudacji
Barbara Wachowicz podkreśliła m.in., że laureat jako poeta i animator
życia kulturalno-literackiego rozwinął się w pełni na Kielecczyźnie,
formując jednocześnie silne środowisko pisarskie. Spełnił tym samym
marzenie Stefana Żeromskiego, by Ziemia Świętokrzyska tętniła wrażliwym
na ludzkie sprawy słowem. Tu wyszły najważniejsze książki laureata – nie
tylko poetyckie. Spośród tych, co dużo znaczą wystarczy, że wspomnę
„Metafizykę tworzenia”, rzecz o tajemnicach natchnienia i wyobraźni. To
mądra książka literacko-filozoficzna, potrzebna, dziś jedna z
podstawowych.
Stanisław Nyczaj, jako poeta wnikający głęboko w powiązania ludzi z
przyrodą, wniósł w swoje strofy magiczną moc niczym ożywczy chlorofil.
Słowa jego zaczęły nie tylko rozbrzmiewać, lecz i działać jako
„szczepionka nadziei”. Nagroda jest wyrazem uznania za jego piękną
twórczą pracę na kielecko-Żeromskiej niwie.
Po laudacji i wypowiedzi poety, który nawiązał m.in. do wydarzenia,
jakim niedawno (23 października) było otwarcie Centrum
Muzealno-Edukacyjnego im. S. Żeromskiego w Ciekotach, kompozytor i
wokalista Cezary Stawski z Huty Podłysicy zaśpiewał pieśń do słów S.
Nyczja „Spełnienie” – wtedy po raz pierwszy wykonaną, na tryumfalny
powrót autora „Ludzi bezdomnych” do swych stron rodzinnych.
Witold Hulewicz urodzony 26 listopada 1895 r. w Kościankach k. Wrześni,
był postacią o wielorakich zainteresowaniach artystycznych i
zdolnościach organizatorskich, poetą, tłumaczem, twórcą radiowego teatru
wyobraźni i pierwszego polskiego słuchowiska. Wybitny animator życia
kulturalnego, wielki patriota. Przez lata związany z Wilnem, gdzie
założył Związek Literatów i zainicjował słynne środy literackie w celi
Konrada. We wrześniu 1939 r. przemawiał przez radio do żołnierzy
Wehrmachtu w ich rodzimym języku, założył pierwsze konspiracyjne pismo
„Polska Żyje”, był u boku prezydenta Starzyńskiego. Ich wspólnym
miejscem kaźni są Palmiry. Tam W. Hulewicz – tłumacz i przyjaciel
Rilkego, autor pełnej uwielbienia biografii Beethovena – został
rozstrzelany przez Niemców 12 czerwca 1941 r.
Źródło: www.wici.info.pl
ostatnia zmiana: 2011-01-18
poleca:
