Skampida i Czerwie - koncert w Sandomierzu

Skampida - określany jako rock Metysów z Kolumbii jest to innowacyjne, zróżnicowanie pomieszanie fuzji kolumbijskiego reggae, rytmów folklorystycznych i miejskich dźwięków, takich jak hip-hop, punk i łacińskiego stylu  cumbia i champeta, w tym wpływów cygańskich i Drum & Bass.

SKAMPIDA stał się w krótkim czasie jedną z najbardziej popularnych grup muzycznych z Kolumbii. Zespół Skampida występował obok tak  znanych artystów i grup muzycznych, jak Skatalites Mołotow, Dead Kennedys, Voodoo Glow Skulls, King Chango Alicia Keys, Manu Chao i Gogol Bordello.

Magazyny piszą - "The New Times" i "Magazyn Shock" przyznali SKAMPIDA tytuł "Najlepszy zespół Ska i reggae" i "Najlepszy Występ na żywo."

SKAMPIDA'S to pomysłowe i cięcia sound edge, pełen głębokich emocji i przekonań, dokonał popularność zespołu rosną w całej Ameryce Północnej i Łacińskiej, po każdym z ich wybuchowych występów, które łatwo mogą liczyć do 1000 w Ameryce Łacińskiej, a około 500 w Stanach  Zjednoczonych  i Kanadzie.

SKAMPIDA supportowała miedzy innymi takie zespoły jak: THE SKA-TALITES, MOLOTOV, DEAD KENNEDYS, VOODOO GLOW SKULLS, KING CHANGO ALICIA KEYS, MANU CHAO, URIAH HEEP, CULTURA PROFÉTICA, ASIAN DUB FOUNDATION and GOGOL BORDELLO.

Skład:
David Mujica (Dub Id) - Bass-Vocals
Juan Gonzalez (Tobon) - Guitar
Pedro Vega -Saxofone
Camilo Morales (Carela) Trompet
Joaco Galeano Trombone
Juan Escovar – Drums

 

„CZERWIE” - jest to niezależna polska formacja prezentująca alternatywne dźwięki z pogranicza folku, etno, sceny absurdu, teatru i filmu. Muzycy są twórcami i wykonawcami muzyki do wielu projektów teatralno-filmowo-plastycznych.  Stworzyli i wykonywali muzykę do spektaklu w reżyserii Piotra Cieplaka „Albośmy to jacy, tacy" na podstawie „Wesela" St. Wyspiańskiego (Teatr Powszechny im. Zygmunta Hübnera, Warszawa, 2007). Sztukę wystawioną 50-krotnie w stolicy wyemitowano wielokrotnie w TVP Kultura.  W swojej dyskografii muzycy mają 5 autorskich albumów. W roku 2004 zespół wydał album pt. „Padlina" między innymi z gościnnym udziałem Maćka Maleńczuka i Andrzeja Przybielskiego. Rok 2008 przynosi limitowany projekt pt. „Otwarta Sztuka Dla Ludu", który niejednokrotnie gościł na antenach polskich i europejskich stacji radiowych. Na płycie pojawili się aktorzy z Teatru Powszechnego (m.in M. Benoit), producenci muzyki elektronicznej i wielu innych artystów polskiej sceny muzycznej.  W roku 2012 ukazała się różnorodna stylistycznie płyta „Melanż” uznana przez krytyków za jedną z najlepszych płyt wydanych Polsce  w  2012 roku.

W 2013 roku grupa wydaje album Czerwie Nosferatu Live będąca muzycznym zapisem trasy koncertowej pod tym samym tytułem.

W międzyczasie grupa tworzy muzykę do sztuk teatralnych (m. in. Teatr Klinika Lalek) filmów niemych, dokumentu i fabuły (Xawery Żuławski TVP Kultura), ostatnio do produkcji o łódzkim obozie koncentracyjnym dla dzieci (podczas II wojny światowej), w reżyserii Urszuli Sochackiej – „Nie wolno się brzydko bawić” współtworzonym przez TVN oraz Polski Instytut Sztuki Filmowej.

W marcu 2016 roku grupa została zaproszona i wystąpiła  na prestiżowym europejskim festiwalu Kina Niemego Hippodrome 2016 w Szkocji

W skład grupy wchodzi obecnie 4 muzyków – Wojtek Zaborowski, Maciek Kudłacik, Paweł Zawarus, Piotrek Bogunia – operujących następującym instrumentarium: perkusja, ksylofon, instrumenty perkusyjne, instrumenty etniczne, bas, gitara, mandolina, akordeon, syntezatory.

CZERWIE znajdują się w ścisłej, polskiej czołówce grup grających „na żywo” muzykę  do filmów niemych.

www.czerwie.com.pl
www.facebook.com/czerwie

 

"Mania. Historia pracownicy fabryki papierosów"  („Mania. Die Geschichte einer Zigarettenarbeiterin”), 1918, reż.: E. Illes.
Czas: 85 min.

„Mania. Historia pracownicy fabryki papierosów”, dzieło kina niemego z 1918 roku z Polą Negri w roli głównej, opowiada o młodej pracownicy fabryki papierosów Mani Walkowskiej, która zostaje wybrana jako modelka do reklamowania nowej marki papierosów. U wykonującego promocyjny plakat malarza bohaterka poznaje kompozytora Hansa van den Hofa. Robotnica i muzyk zakochują się w sobie.

Uroda modelki z plakatu reklamowego fascynuje bogatego i wpływowego mecenasa sztuki Morellego.

Zaprasza on Manię na bal, na którym stara się o jej względy. Bohaterka opiera się jego staraniom, gdyż kocha van den Hofa. Wykorzystując swoje wpływy, zazdrosny Morelli sprawia, że nowa opera van den Hofa, „Mania”, nie zostaje przyjęta przez Operę Narodową. Aby pomóc ukochanemu, bohaterka godzi się zostać kochanką Morellego, który przekonuje dyrektora opery do wystawienia nowego dzieła van den Hofa. Mania spotyka ukochanego na premierze jego opery, wystawionej pod zmienionym przez van den Hofa tytułem „Tarantella”.